Ο Κώστας Τσουκαλάς ασκεί σκληρή κριτική στην κυβέρνηση και προσωπικά στον πρωθυπουργό, κατηγορώντας τον για σοβαρές παραβιάσεις του κράτους δικαίου και για υπονόμευση των θεσμών.
Σύμφωνα με τις δηλώσεις του, η εκτελεστική εξουσία λειτουργεί χωρίς έλεγχο και φραγμούς, ενώ η κυβέρνηση επιτρέπει στην ΕΥΠ να παρανομεί, αγνοώντας αποφάσεις του ανώτατου δικαστηρίου. Παράλληλα, καταγγέλλει ότι υπουργοί της κυβέρνησης στοχοποιούν προέδρους ανεξάρτητων αρχών, ενώ κυβερνητικοί κύκλοι φέρονται να υποκινούν διαδικτυακές επιθέσεις σε συγγενείς θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών.
Ο Τσουκαλάς θέτει ερωτήματα σχετικά με τη στάση του πρωθυπουργού, αμφισβητώντας τους πανηγυρισμούς του, καθώς –όπως υποστηρίζει– η κυβέρνηση έχει στρατηγική παραπληροφόρησης, επιδιώκει τη συγκάλυψη των ευθυνών και έχει οδηγήσει το «επιτελικό κράτος» σε αποτυχία και κακοδιαχείριση.
Η τοποθέτησή του εντάσσεται στο πλαίσιο της ευρύτερης πολιτικής αντιπαράθεσης που έχει προκύψει μετά την τραγωδία των Τεμπών, με την αντιπολίτευση να κατηγορεί την κυβέρνηση για συγκάλυψη και την κυβέρνηση να απορρίπτει αυτές τις κατηγορίες.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του:
«Επί διακυβέρνησης του, η εκτελεστική εξουσία λειτουργεί ανεξέλεγκτη και χωρίς φραγμούς, ενώ το κράτος δικαίου και η διάκριση των εξουσιών υπονομεύτηκαν καίρια.
Ως πολιτικός προϊστάμενος μιας κρατικής υπηρεσίας, -της ΕΥΠ-, της επιτρέπει να παρανομεί μη εφαρμόζοντας απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου.
Ως επικεφαλής του υπουργικού συμβουλίου επιτρέπει στους υπουργούς του να στοχοποιούν προέδρους ανεξάρτητων αρχών αποκαλώντας τους “προδότες”, επειδή κάνουν απλά τη δουλειά τους και στην αυλή του σιτίζονται διαδικτυακές συμμορίες δολοφονίας χαρακτήρων, όπως αυτές που εξαπολύονται εναντίον συγγενών θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών, την ώρα που εκείνος τάχα “σκύβει το κεφάλι”.
Ο δήθεν παραπλανημένος Πρωθυπουργός στη σημερινή του συνέντευξη για ποιο πράγμα “πανηγυρίζει”;
Για την αλυσίδα της στρατηγικής παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης, την αποτροπή διερεύνησης των ευθυνών των υπουργών του και τη συγκατάθεση τους στην αλλοίωση του τόπου της τραγωδίας, για την οποία τα μη πολιτικά πρόσωπα ήδη διώκονται; Για τη συγκάλυψη δηλαδή;
Ή μήπως πανηγυρίζει για το “επιτελικό” κράτος που αποτελεί πια μνημείο κακοδιαχείρισης και ενίοτε διαφθοράς;»
