Όπως όλα δείχνουν οι προσπάθειες του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ να ενορχρηστρώσει-λέξη που χρησιμοποίησε για τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη- τις δυνάμεις του με κάποιον άλλο πολιτικό αρχηγό της αντιπολίτευσης μήπως και καταφέρει να αυξήσει ουσιαστικά τα ποσοστά του κόμματός του, καταλήγουν μία προς μία σε φιάσκο. Ο κ. Ανδρουλάκης έπειτα από τον διαγκωνισμό με τον κ. Φάμελλο , φαίνεται να <<κοιτάζει στα μάτια>> την κ.Ζωή, την αλτρουίστρια δικηγόρο, για να καταφέρουν να συμπορευθούν. Αξίζουν βέβαια να αναφερθούν κι οι επιθέσεις στα έδρανα της Βουλής οι οποίες όμως είναι άκαρπες μιας και δεν μπορεί να απαντήσει στον αντίλογο των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. Όποιος πραγματικά ξέρει να διαβάζει τέτοιου είδους κινήσεις καταλαβαίνει την απόγνωση του αντισυστημικού προέδρου της κεντροαριστεράς.
Σε ένα βαθύτερο απολογισμό οι επιλογές του κ. Ανδρουλάκη συνεπάγονται του ορισμού της εργαλειοποίησης του πόνου. Οι κατηγορίες για συγκάλυψη και εργαλειοποίηση που αποδίδει στην Κυβέρνηση γυρίζουν θα λέγαμε <<μπούμερανγκ>> σε εκείνον . Προς όφελος των ποσοστών είναι ικανός ,ως φαίνεται, να προχωρήσει σε κάθε είδους συνεργασία . Πόσο καλό κάνουν όμως όλα αυτά στην εικόνα του αλλά και στην εικόνα του κόμματος; Θα υπάρξει ουσιαστικό αποτέλεσμα ή θα αλλοιώσει περισσότερο την βάση του κόμματος που ηγείται; Και πως κρίνει ο κόσμος αυτές τις κινήσεις του;(Mάλλον όχι ιδιαίτερα καλές παρακολουθώντας τις τελευταίες δηλώσεις του κ. Πλακιά.)
